Moe!

Lieve mensen, ik ben moe! Ik ben moe van het vocht in de grotten, ik ben moe van constant mensen om me heen, ik ben moe van het spaans praten, ik ben moe van het altijd oppassen waar ik loop, ik ben moe van bukken omdat ik anders mijn hoofd stoot, ik ben moe van de rook, ik ben moe van het totale niks doen van zowat alle grotbewoners, ik ben moe van het kaarslicht, moe van het plassen zonder wc, moe van aan de dag beginnen zonder te douchen, moe van de honden, moe van de kou als de zon niet schijnt, moe, moe, moe.

Daarom ben ik weg gegaan. Ik heb het even gehad. En het schoot ook niet op. Ik dacht: om goede foto´s te maken moet ik er midden in zitten. Ik moet er gaan wonen, één van het worden, en dan fotograferen. Maar het probleem is: als je één van hen wordt...dan laat je je camera te vaak liggen. Want de mensen daar in de grotten, die doen niks. Die werken niet. Die staan op, kleden zich aan, of kleden zich niet aan omdat ze kun kleren ´s nachts gewoon aan hebben gehouden, eten wat, hangen de hele dag een beetje rond op de heuvel, lopen eens binnen bij de buren, maken een praatje, staan een tijdje in de verte te turen, pakken hun eerste fles bier erbij, eten wat, hangen nog een beetje rond, drinken nog meer bier, roken een joint en nog een joint en nog een. ´s Avonds eten ze nog wat, drinken nog meer bier, of rum met cola, roken nog meer joints, luisteren of maken wat muziek, praten wat met elkaar, stoken misschien een vuurtje, drinken nog meer bier en rum, roken nog een laatste jointje en gaan dan slapen. En zo gaat het elke dag.

Soms is er ineens actie. Dan is iedereen in de weer om een grot die vervallen is weer op te knappen. Er wordt heel hard gewerkt. Een halve dag maar liefst. Daarna laten ze het werk liggen om te gaan eten en de rest van de week gebeurt er niks meer.

In deze sfeer, deze energie, wordt het hard en serieus werken aan een fotoserie niet echt bevorderd. Alle bier en joints sla ik af, daar geef ik niks om, wil ik zelfs helemaal niks mee te maken hebben. Maar het rondhangen, in de verte turen, een praatje maken, zitten en niks doen is erg aanstekelijk. Maar niet waarvoor ik hier gekomen ben.

Daarom ben ik weg gegaan. Ik heb een hostel geboekt voor de rest van de week en ga het helemaal anders aanpakken. De mensen kennen me inmiddels, dus ik kan redelijk vrij te werk gaan. Ik slaap hier, neem een douche, ontbijt, en ga dan met mijn camera de heuvel op. Om te fotograferen. Ik ga er naar toe om te werken. Niet meer om te leven. Als ik het gevoel heb dat ik klaar ben voor die dag, ga ik weer naar beneden, de stad in. Ik neem rust om te reflecteren en de volgende dag weer opnieuw aan het werk te gaan.

Het is wonderlijk hoe je gevoel ineens zo erg kan veranderen. Een paar dagen geleden heb ik er nog serieus over nagedacht om een grot te kopen, toen me dat werd aangeboden. Ik dacht er altijd te willen blijven. Het vrije leven! Maar nee...ik heb andere plannen...

Later meer...