Wat een leven!

Lieve mensen, ik heb het goed. De regen is overgewaaid en heeft plaats gemaakt voor veel zon en warmte. ´s Nachts vriest het, maar dan maken we gewoon een vuurtje en in mijn ongelofelijk warme slaapzak is het onmogelijk om het koud te hebben. Ik ben inmiddels verhuisd van Tao´s grot naar Leo en Maria´s grot. Bij Tao is het namelijk elke avond feest. Omdat hij de enige is met electiciteit, dus licht ´s avonds, is zijn grot ze verzamelplaats voor iedereen die gezelschap wil. Bij Leo en Maria is het lekker rustig en ook heel gezellig. Ze hebben ieder een eigen slaapkamer en er is een keukentje en zitkamer met open haard. Daar hebben we dus gisteravond een vuurtje gestookt.In de slaapkamers gebruiken we kaarsen voor licht. Het is echt prima te doen.

Voordat ik hier kwam dacht ik dat de heuvel een verzamelplek was voor mensen die voor een vrij leven hebben gekozen en komen en gaan wanneer ze willen. Die gedachte moet ik een beetje bijstellen. Veel van de bewoners zijn illegalen (veel uit Senegal) die nergens anders heen kunnen. Ze zitten dus gevangen, maar op de plek waar ze zijn hebben ze alle vrijheid. Ik heb de laaste dagen veel nagedacht over vrijheid. Wanneer ben je vrij, en kun je ooit echt vrij zijn? (later zal ik hier op verder filosoferen, want het begrip "vrijheid" is eigenlijk de kern van waarover ik mijn werk wil maken).

Het fotograferen gaat niet bij iedereen even gemakkelijk. De mensen die ik ondertussen goed ken zijn het inmiddels gewend aan mijn camera. Maar er zijn nog veel mensen die ik nog niet echt heb leren kennen. Ze denken dat ik een van de vele toeristen ben, die daar uit sensatie een paar foto´s komt schieten. Ik probeer duidelijk te maken dat mijn bedoelingen anders zijn. Dat ik een integer en compleet beeld wil schetsen van het leven in de grotten. Ik heb misschien meer tijd nodig dan ik dacht om de mensen te leren kennen en vertrouwen te wekken. Voordat ik hier kwam was het mijn plan om hier twee of drie weken te blijven, en daarna naar Beneficio te gaan, maar misschien is het nodig dat ik hier veel langer blijf. Op zijn minst 1,5 maand. Ik weet het nog niet, we zullen zien hoe het gaat.

Ik ben natuurlijk niet de hele tijd aan het fotograferen. Dan zou ik nu al door mijn rolletjes heen zijn. Ik ben ook gewoon aan het leven. Gisteren was de eerste dag dat de zon scheen, en we hebben meteen alles uit de grot buiten gehangen en gelegd om te laten drogen. Binnen hebben we een grote schoonmaak gehouden en ik heb de afwas gedaan (JA IK!). ´s Avonds heb ik pannekoeken met kaas gebakken en vandaag heb ik de rest van het beslag op gemaakt met suiker en kaneel.

Nu ben ik weer beneden in de bewoonde wereld om boodschappen te doen. Mijn minuten zijn bijna op, dus ik ga afsluiten.

Ik zou het leuk vinden om wat reacties van jullie te krijgen. En als je je dingen afvraagt over het leven hier, vraag maar raak!

Tot het volgende verhaal!
Dikke kus!

Inge