Verhaaltje 2

Zo, het is alweer woensdag. Vandaag heb ik les gehad in drie verschillende barretjes met bier en tapas. Nouja, echt les was het niet. Ik had mijn extra les en na tien minuten zei de docent: wat zeggen jullie ervan als we de les voortzetten met bier en tapas. Wij zeiden natuurlijk ja. Heel leuk, weer eens wat anders. En heel raar, midden op de dag bier drinken, dat doe ik nooit, en dan ook nog met je docent. Ik ben misschien saai, maar eigenlijk heb ik liever ècht les. Ik heb deze week niet het gevoel dat ik veel leer.

Ik zat bij de rivier te lezen in mijn "De Kleine Prins" in het spaans. Komt er een jongen naar me toe en vraagt hoe laat het is. Ik heb geen horloge, dus ik zeg dat ik het niet weet. Zegt ie: 'Ik vind je erg knap! Waar kom je vandaan?' Ik zeg: 'Dankje, ik kom uit Nederland.' Zegt hij: 'Hier in Spanje hoor je een kus te geven als je iemand ontmoet.' En hij heeft zijn lippen al getuit. Ik zeg: 'NEE, dankje.' Zegt ie nog een keer: 'Ik vind je echt heel knap. En in Spanje moet je elkaar echt kussen.' Ik zeg:'In Nederland niet.' Hij zegt: 'Maar je bent nu in Spanje en dan moet het.' Lippen weer getuit. Ik zeg: 'Ik niet!' Hij: 'Dus je wilt me geen kus geven?' Ik: 'NEE, Adiós!' De smeerlap. Even later kijk ik om, zie ik hem zich buigen over één van de Amerikaanse meisjes die een eindje verderop zitten. Toen hij eindelijk begreep (maar dat duurde bij de Amerikaanse meisjes een stuk langer dan bij mij)dat zij ook niet van zijn opdringerigheid gediend waren liep hij weg. De smeerlap. Dit was voor mij wel een aanleiding om die meisjes aan te speken: 'Vroeg hij jullie ook hoe laat het was? En zei hij tegen jullie ook dat jullie knap zijn? En hebben jullie hem wel gekust?' Ja! Arme meisjes.

Lieve Thuis, ik mis jullie nogsteeds.